Eerst even terug in de tijd. In de vroege negende eeuw doen de Vikingen een aantal pogingen om via de Seine Parijs te veroveren. Deze Noormannen voeren met hun vernuftige zeilschepen ook al naar Engeland en Canada en bereikten zelfs Istanbul en de Kaspische zee. Maar de stad Parijs bleef met al zijn rijkdommen de aandacht trekken. Als in het jaar 861 een grote aanval op Parijs mislukt, blijven de Vikingen op het Franse grondgebied om te overwinteren. Sommigen vestigen zich (voorgoed) in wat wij nu kennen als Normandië, een gebied dat inderdaad vernoemd werd naar deze Noormannen.
En geef ze eens ongelijk: de ligging aan zee was aantrekkelijk voor de Vikingen. Deze zeevaarders in hart en nieren hadden zo makkelijk toegang tot hun thuisland en verschillende handelsroutes over zee. Daarbij maakten ze dankbaar gebruik van wat de zee (en de Seine) te bieden heeft: veel vis, schelpen schaaldieren. Binnen enkele generaties hadden de Noormannen zich volledig vermengd met de plaatselijke Franse bevolking en dat is nog altijd terug te vinden in het Normandisch dialect.

In de naam Honfleur vind je het woord ‘fleu’ terug. Dat heeft weinig te maken met het Franse woord ‘fleur’ (voor ‘bloem’), maar met een oud woord dat zoiets betekent als ‘stroming’ of ‘waterweg’. En die rivier, met toegang tot de open zee, biedt een havenstad als Honfleur natuurlijk massa’s vis, schaaldieren en andere schatten zoals oesters en coquilles. In Honfleur staan nog altijd twee zeventiende-eeuwse zoutloodsen overeind: een overblijfsel van de levendige handel in vis, waarbij het zout cruciaal was om deze langer houdbaar te maken. Nu koop je je vis en zeevruchten het liefst direct van de boot of op een zonnige zaterdagochtend op de markt van Place Sainte Cathérine, zoals kraakverse sint-jakobsschelpen, oesters en grijze garnalen. Deze trots van Honfleur wordt elk jaar geëerd tijdens het garnalenfestival.
De Honfleurais eten die ‘P’tite Grise’ het liefst op beboterde toast. Met Normandische boter, natuurlijk. Het Normandische antwoord op de zuidelijke bouillabaisse is de rijkgevulde vissoep marmite Dieppoise, gemaakt met de beste zeevangst zoals tarbot, rode mul, tong, mosselen en garnalen. De soep wordt op smaak gebracht met prei, ui en peterselie en gekruid met kerrie, het geliefde Franse specerijenmengsel vadouvan en cayennepeper. Het zou Normandië niet waardig zijn zonder crème frâiche: het vismengsel wordt op een bodem van de beroemde Normandische Crème D’Isigny geschept en daarna overgoten met visbouillon. Geen zin om zelf achter de pannen te staan? Koop een zeevruchtenplateau, visrillettes, prachtige conserven en versgemaakte brandade de morue bij visjuwelier Les Embruns in hartje Honfleur. Of schuif lekker aan bij een van de geliefde visrestaurants, zoals de aan het water gelegen Bistro La Boucane of restaurant Tourbillon in het oude centrum

Zonder appels geen Normandië. Het achterland van Honfleur, dat toepasselijk genoeg in de regio Calvados ligt, wemelt van de appelboomgaarden. Appelbomen zijn dol op het lokale zeeklimaat: de zon is er niet te fel, het regent er, maar niet te veel, en de bodem is kalkrijk. De appel is niet voor niets het fruitige symbool van de streek. Naast de geliefde vruchten van de zee en de hoge kwaliteit van de Normandische zuivelproducten (boter, crème frâiche, de wereldberoemde camembert) is er nog een streektrots: je kunt niet naar Normandië zonder appelcider of het beroemde ciderdestillaat calvados te drinken.

Cider is zoals bier; je drinkt het wanneer je zin hebt, voor of tijdens het eten. Voor na het eten is calvados een perfect digestief. De Normandiërs drinken als aperitief een andere variant van de alcoholische appeldrank, namelijk pommeau: één jaar oude calvados gemengd met ingedikt appelsap, tot een alcoholpercentage van zeventien procent is bereikt. Het zal niet verbazen dat er ook gekookt wordt met alles wat met appels te maken heeft. Appelsorbet met calvados bijvoorbeeld, of de escalope à la Normande: platgeslagen kalfslapjes geflambeerd met calvados, overgoten met een romige saus op basis van cider en Crème D’Isigny.